HOŞGELDİN EYLÜL
Başlangıç zamanıdır ve Hazan Mevsimi'ni başlatır Eylül...
Işığın kırıldığı, yaprakların döküldüğü, turnaların bulutların önünden geçtiği, kestanelerin fırtınalarla döküldüğü aydır.
Ve gece ile gündüzü yan yana getirip, yeni bir yılı başlatandır. Evet doğru duydun. Eylül bazı kültürlerde yeni yıl olarak kutlanır. Çünkü hasat zamanından sonra doğaya şükran duyulur ve aynı zamanda yeni tohumlar atılmadan önce toprak dinlendirilir. Bu aradaki geçen süreç Eylül'e denk gelir ve bu yüzden bir arınma, kapanış vaktidir. Ardından da yenilenme getirir. Yeni kapı açtırır.
Ve eylülün sonunda, mevsimleri çeviren tahıl-bitki ruhu yeraltına çekilir. Ta ki ilkbahara kadar kendini göstermez. Bu yüzden ilkbaharda diriliş kutlamaları sonbaharda da şükran uğurlamaları yapılır. Ve bu uğurlamaların en bilindik kısmı da helva, aşure benzeri bol malzemeli yemekler, ekmekler pişirip dağıtmaktır.
E ne diyelim o zaman; açtığın yeni kapı ile hoşgeldin Eylül...
Eylül ayı videomu izlemek istersen buraya tıklayabilirsin. Ve YOUTUBE sayfama da abone olur, yorum ve beğeni bırakırsan çok sevinirim. Yeni içerikler üretmem için bu desteğin çok önemli.
HOŞGELDİN AĞUSTOS!
"Devedikenleri çiçek açmışsa
Ağustos böcekleri türkülerine başlamışsa
Bir kayanın gövdesine uzanmalı insan."
demiş şair Hesiodos.
Nisan'dan sonra aylar için hazırladığım videoları buraya eklemeyi ihmal ettim. (Ama youtube sayfamda Mayıs-Haziran-Temmuz aylarının videoları var.)
Anneannemin uzun aylar boyunca hastanede yatması ve sonra da sonsuz yolculuğuna gidişiyle birlikte seninle görüşmeyeli epey zaman oldu, biliyorum, farkındayım.
Ama şimdi buradayım!
Geldim, söz bir daha bu kadar uzun terk etmeyeceğim burayı.
O zaman bir merhaba diyelim yeni aya, yani Ağustos'a...
Buraya tıklayarak dinleyebilirsin,
aa bir de youtube kanalıma abone olursan çok mutlu olurum.
Öykü’den Mektup Var! (1)
Merhaba, güzel gözleriyle bu satırları
okuyan ve dinlemeye hazır kulaklarıyla sesimi dinleyen sevgili sen...
Bu, senin için yazdığım ilk mektup
sanıyorsun ama aslında her an bir şeyler fısıldıyorum sana. Mesela iyi ki,
varlığına şahidim. Düşünsene sen olmasaydın mutfağının pencere önünde duran
fesleğene kim can suyu verecekti? Sen olmasaydın bahçendeki kediye, kuşa kim
sevgi verecekti? Sen olmasaydın yan odadan sana ihtiyacı olduğunu haykıran
kardeşe kim sarılacaktı? Sen olmasaydın komşun Hüsniye ablanın kapısını çalan
olmayacaktı. Sen terzi Hüseyin abiye çay demleyip, o çayı termosla götürensin,
sen Ayla ablanın yufka dükkanının önünden geçerken, yeni çıkmış yufka
kokularına adımlayıp, zamanla dans edensin. Belki de bir ülkede yapayalnız
kalansın, balkonsuz olansın ve pencerenin dış köşesine yuva yapan kırlangıçları
fark edemeyensin? Belki sevdiklerinden uzakta, bir sese ihtiyaç duyansın? Ve ne
olursa olsun sen, kalbinin kahkahalarını dudaklarınla buluşturan ve kahkahaları
kulaklarına kavuşturansın. Sen gözlerinde bir dünya yaratan ve iyiye, güzele
odaklanıp özünle bağlantı kuransın. Hayalle gerçeğin karıştığı bu günlerde,
gerçekle hayali bin bir renge boyayan ve her şeyin mümkün olduğuna inanansın.
Ve ben ne şanslıyım ki, bu satırları sana yazıyorum.
Hoşgeldin Nisan!
Bahçeler, tarlalar sundukları nimetleri vermeye hazır. Onları toplayacak eller evlerinde değil. Toprakta devam ediyorlar emek vermeye...
Özgürce, bulutların gölgesini takip edeceğiz,
sulu meyveleri dallarında yiyeceğiz,
açan çiçekleri, yağan yağmurları yollarımızda görüp hissedeceğiz,
koşarak, coşkuyla arkadaşlarımızla hamama koşacağız.
Göreceksin.
İstiridyenin ve yılanın ağzına, yağmur damlaları girmeye hazır.
Peki sen hazır mısın bugün, şu an oluyor olana?
Kendini Bulacağın Bir Hikaye
[Yazıyı okurken dinlemek de istersen buraya dokunabilirsin.]
Çuvalları kaldırdı biraz önce onun o umutlu, şefkat dolu sesi.
Kaldırınca gösterdi bana içimdeki Güneş'i. Tam da öğle sıcağı Güneş'i.
"Cayır cayır yanar da seni yakmaz, ışık olur, yol olur insanlığa." dedi.
Eğdim kafamı baktım içimdeki Güneş'e,
İçim dediğim tam göğsüme,
"Görüyor musun? Dokun." dedi. "Güneş'ine dokunmaktan çekinme."
Aldım iki elimi dokundum Güneş'ime, içinde bir kalp daha sesleniyordu öyküme.
"Güven!" dedi, "Kaynağına, özüne."
Aktı üç damla gözlerimden Güneş'ime,
O damlalar ki buhar oldu gökyüzüne,
Bir kırlangıcın tüyü düştü avucumun içine, "Söylemeye devam et şarkını." dedi. "Söyledikçe açılacak bir hikaye!"
"Bir şey olmaya çalıştığın için erteleme,
Bu, sesinde, kendini bulacağın bir hikaye."
Hatırlıyorum… Hatırlamıyorum…
[Yazıyı okurken dinlemek de istersen buraya dokunabilirsin.]
Hatırlıyorum annemin; "Kızım çantana yedek hırka koy." dediği o sabahı. Nereye gittiğimi bildiğinden mi yoksa beni gözünden sakındığından mı bilemem, ama o yedek hırka çantamdaki yerini belki de bu yüzden alıyor olabilir mi yıllardır?
Saadetin Kokusu…
[Yazıyı okurken dinlemek de istersen; buraya tıklayabilirsin. Kendi sesimle sana merhaba dedim.]
Saadet kekik kekik kokar.
Yıllar önce, daha kırışıkları çıkmayan ellerim, senin ellerinin içindeydi. Siyah, beyaz keçilerin geçtiği yamaçları, ellerim ellerinde geçiyorduk. Gülsün Teyze çıkmıştı karşımıza bir zeytin ağacının altında. Hatırlar mısın? "Gelin gençler gelin!" demişti.
İSTANBUL MASAL OKULU (ARALIK 2019)
Sabah güneş doğmadan uyandım. Geldim matıma, selamladım hem yeni doğan günü hem kendimi. Sonra yol aldım, beni kilometrelerce öteye uçuracak, bulutların üzerine kaldıracak ve tekrar ayaklarımı yere konduracak uçağa. Yükseldim göğe, Güneş ısıttı yüzümü yukarıda, bulutların beyazı anlattı çeşit çeşit hikaye ve indim yere. Zeytin kokulu bir kadın karşıladı beni tüm samimiyetiyle, Ege kokuyordu; serin serin...
Geldim bir okulun önüne. Geçen yıl bir hayal ile başlayan yolculuğun bu yıl nasıl da dönüşerek, köklenerek vücut bulduğunu gördüm. Hayal edebilmek cesaret işiyken, o hayali gerçeğe dönüştürmenin emek işi olduğunun somut kanıtıydı İstanbul Masal Okulu.
Son Yorumlar