20 Ekim 2017
Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer cirit oynarken eski hamam içinde. Aydınlık bir göğü, parıltılı bir denizi, verimli toprakları olan güzel mi güzel bir ülke varmış…
Devamını merak ediyorsan, bu gece senin için (:
Bu sezonun ilk masal gecesi için Octopus Book Cafe'de buluşalım.
(Masal gecesi yetişkinler içindir.)
Masal Yoluna Devam Kampı
Geçen yıl olduğu gibi bu yıl da sevgili hocam Judith'in "Masal Kampı" na katıldım.
Ve deneyimlerimi Roman Kahramanları Dergisi için yazdım.
Okumak istersen linki burada (:
Okunan ve Yaşanan Bir Kitap “Masal Terapi”
Roman Kahramanları dergisindeki Temmuz yazım taze taze yayınlandı (:
_______________
Bir varmış bir yokmuş. Şiddetli bir fırtınada, göğün en karanlık zamanının birinde bir okyanusun içinde bir kadın yaşarmış. Kadın nereye gittiğini bilmeden sürekli kulaç atarmış. Okyanusun yakıcı tadı midesine oturmuş ve kalkmak nedir bilmemiş. Gök her defasında karanlığın bütün tonlarını kadının hayallerinin üzerinde deniyormuş. Gök karanlık, suyun altı daha da karanlık… Günler, haftalar, aylar hatta yıllar geçmiş, kadın kulaç atmayı hiç bırakmamış fakat adım atacak bir kara parçası bulamamış. Gel zaman git zaman kadın artık çok yorulmuş ve kendini suya teslim etmiş. Kadının kulaçları durmuş, bedeni suya emanetmiş artık. Fırtına yerini ıslık çalan bir esintiye bırakmış. Gök kadına yer yer kızıllık, mavilik hediye etmiş ama kadının gözleri kapanmış, nefesi ise bir yaprağın salına salına dalından düşüşü gibi yavaşlamış… devamını oku
30 Haziran 2017 Masal Gecesi. (Sezonun Son Gecesi).
2017 yılının Ocak ayında hayallerimi heybemden çıkartıp, adım atmam gerektiğine karar vermiştim.
Yapmak istediklerimi düşünüp düşünüp duruyordum. Sürekli hayal kurmak suyla dolu bir bardağa tekrar su doldurmaya benziyordu. Bardakta artık yer kalmamıştı ve taşıyordu. Ama boşuna akıyordu. Ne bir çiçeğe ne bir tohuma ulaşıyordu o su... Öylesine akıyordu...
Ve hiçbir şey boşa akmamalı. Ağacın kökü gibi sımsıkı tutmalıydı toprağı. Heybemdeki hayalleri ve hikayeleri anlatmaya karar verdim. Daha sonraki dönemlerde bir röportajda sorulmuştu bana; "Neden hikaye anlatıcılığı yolundasın?" diye. Cevabım şuydu: "Yıldızlara, dağa, bulutlara, denize emanet çok hikayem var. Kendime bile anlatamadığım... Ama bir gün kendi kendime konuşurken baktım ki sesim bana çok iyi geliyor. Baktım ki anlattıkça iyileşiyorum. Kendi sesime ne çok ihtiyacım varmış. Beni hikayeler iyileştirdi. Belki kendi sesine yabancı başka vücutlar varsa onlar da kendileriyle barışırlar diye anlatıyorum. Ve anlatmak bizi iyileştiriyor, ayakta tutuyor." demiştim. Yine sorsalar yine söylerim, çünkü masallar iyileştirir. devamını oku
Etkinlik: Masal Gecesi (30 Haziran 2017)
Bir varmış bir yokmuş... Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer cirit oynarken eski hamam içinde. Aydınlık bir göğü, parıltılı bir denizi, verimli toprakları olan güzel mi güzel bir ülke varmış...
Devamını merak ediyorsan, bu gece senin için (:
Bu sezonun son masal gecesi için Karaf'ta buluşalım.
(Masal gecesi yetişkinler içindir.)
Hayaldi, Gerçek Oldu… Bana Bir Masal Anlat Baba
Yıl 2016, aylardan Ağustos. İki tekerin üzerindeyim, bir yolda bilinmezliğe pedal çeviriyorum. Zihnimde deli sorular, sonsuz hayaller eşliğinde el ele tutuşmuş doğa ile konuşuyorum. Kuzey Denizi'ne merhaba diyorum, aştığım tüm engelleri düşünüyorum. Engellerin zihnimizde olduğunu yaşayarak deneyimliyorum ve engelsiz bir yaşamın engelsiz bir zihinde mümkün olduğunu düşünüyorum. Masalımı yaşıyorum, masalımı yazıyorum. Daha çok kulaktan gönüle yerleşsin masallarım diye niyet ediyorum ve o anda işte her şey o anda beliriyor gözümün önünde. devamını oku
Turuncu Bir Meyvenin Çekirdeği
İçime düşer hayal tohumları, dökülür zihnimden kalemime oradan da saman kağıda. devamını oku
“Düşsel Uçurtmalar” Projesi
"Barış'ı tanıdığım yerde ne çiçekler vardı ne de başı bulutlarda bir çınar. Simitçinin gevrek sesi bile giremezdi oraya. Taş avluya yalnızca kuşlar konardı bazen. Adının anlamı dünyayı kucaklasa taşta büyümezdi Barış. Ama bunu bilmezdi anası. Babasının sevdiği bir şarkıcının adıymış. Yalnızca bu yüzden konmuş adı. Neden orada olduklarını bilenler de bilmeyenler de sevdiler Barış'ı. Barış da onları sevdi. Ama içlerinden birine tutkundu. Bizimki alışılmadık türden bir sevda öyküsüydü. Kuş kanadına binip çayırlara gitmeyi öğretti Barış bana. Düşle gerçek onun o yarım sözcüklerinde öylesine iç içe geçerdi ki dünyanın çirkinlikleri bir bulut gibi kayıp giderdi göğümüzde. Küçücük avluda düşsel uçurtmalar uçurmayı işte öylece öğrendim Barış'tan."
Belki sana tanıdık gelmiştir bu yazılanlar belki de ilk defa duymuşsundur benim ağzımdan. İçinde hüznü barındıran ama her daim inadına umudu kaybetmemek gerektiğini merkeze alan "Uçurtmayı Vurmasınlar" filminin başlangıç cümlesidir bu okudukların.
Cezaevinde masal anlatma projemin temelini oluşturan işte bu cümlelerdir. devamını oku
Son Yorumlar