Adımlarım 63
HOŞ GELDİN OCAK
Merhaba, Ocak ayı da geldi. Ocak videosunu izlemek içi buraya tıklayabilirsin.
Serinin diğer videoları için 👉https://bit.ly/36i2NOD
Bu tarz içerikler görmek istersen, yorumlara yazabilirsin. YouTube sayfama da ABONE olursan ne güzel olur (:
Bu ay; kapılar kapanır, kış içeri girmesin diye. Dışarıda da bulutlar kümelenir. Hele o bulut kümeleri farklı yönlere akıyorsa, birisi kuzeye birisi doğuya dönmüşse yönünü fırtına kopacak demektir.
Bu ayın dolunayına Kurt Dolunayı denir. Çünkü kurtların uluma vaktidir.
Ve Ocak yeni aya geçmeden önce badem ağaçları uykusundan uyanır. Dallarında ilk çiçekler açar. Rüzgarlı tepelerde de nergisler boy gösterir.
8 Ocak; Bocuk Gecesi
10 OcaK; Zemheri Fırtınası
14 Ocak; Karakoncolos Fırtınası
28 Ocak; Ayandon Fırtınası
31 Ocak; Balık Fırtınası
31 Ocak; zemherinin sonu
Karatavuk kuşunun baharı müjdeleyen şakımaları ile hoş geldin Ocak!
Teşekkür Kavanozu
Canlı olan her şey hareket halindedir. Ve her hareket bir titreşim yaratır ve her titreşim bir ses yaratır. Kulaklarımızın duyma becerisi sınırlıdır. Etrafımızdaki sesleri çoğu zaman fark etmeyiz.
Ve bedenimiz...
İçimizdeki organların da bir titreşimi, sesi vardır. Bedenimiz hastalandığında ya titreşimimiz bozulmuştur ya da farklı bir titreşime geçmişizdir yani frekansımız değişmiştir.
Tekrar şifayı bulmak için frekansı dengelememiz gerekir.
Peki bu titreşimler, frekanslar nasıl dengelenir?
Müzikle, dansla, yogayla, dua ederek, yürüyüş yaparak, bir tohumu toprağa ekerek, şarkı söyleyerek, hikayeler anlatarak, masallar anlatarak, resim yaparak, yazı yazarak ve teşekkür ederek!
Yüreğimizin en içinden gelerek teşekkür ettiğimizde, bizim bozulan bir frekansımız varsa titreşimimiz dengelenir ve şifayı buluruz, şifaya kavuşuruz.
Bu kavanozda ne var?
Bu videoda onu anlattım. İyi seyirler ve beni dinlediğiniz için TEŞEKKÜRLER🌿
HOŞ GELDİN ARALIK
Merhaba, Aralık ayı da geldi. Aralık videosunu izlemek için buraya tıklayabilirsin.
Serinin diğer videoları için 👉 https://bit.ly/36i2NOD
Bu tarz içerikler görmek istersen, yorumlara yazabilirsin. Youtube sayfama da ABONE olursan ne güzel olur (:
Bu ay; ağaçlar uyur, bazı hayvanlar uyur, sular dahi uyur. Hasat bitmiştir. Ekim yapılmış, harman kaldırılmıştır. Artık Aralık'ta elde avuçta ne varsa onun iyiliği önemlidir.
Bu ayın hakim rüzgarları kuzeylidir. Büyükayı Takımyıldızı'nın kuyruğu da kuzeye bakar, kışı söyler. 8 Aralık'ta Karakış Fırtınası olur ve mevsim çarkını döndürür, zemheriyi getirir. Bu fırtınayla beraber, yağmur ve belki de kar beklenir.
Kışın karası olsa da kıyılarda, kış yaseminleri sarı çiçekleriyle beraber kasvet dağıtır. Doğu nergisi, andız otu, karahindiba, fındık bu ay çiçeklerini sakınmaz.
Uyku zamanı olsa da uyanışı da unutmaz Aralık. Yaprak döken ağaçların dallarından, en çok da meşe ağaçlarının dallarından yemyeşil sarkan ökse otları canlılığın, uyanışın kanıtıdır. Meşenin yaşama gücü öksede parlar. Derler ki; ökse, meşenin canıdır. Ağacından sökülürse baharda hiçbir dal uyanmaz.
Aralık'ta olgunlaşan öksenin camsı ve yapışkan meyvelerine kuşlar üşüşür. Kuşlara şerbet gelen, insana zehirdir. Ökse tohumu ne suda filizlenir ne düştüğü toprakta. Ancak bir kuşun gagasında meyve tohuma erişir. Bir ağaçtan başka bir ağaca kuşların gagasında taşınır.
Kış Gündönümü'nden önceki ve sonraki yedişer günde, denizlerdeki fırtınalar durulur. Çünkü Yalıçapkını kuşları geçiş yapar. Kış Gündönümü ne zamandır dersen? 21 Aralık'tadır.
Aralık'ta yuva her şeyden önemlidir.
Ve Şimdi…
Sesli dinlemek için spotify podcastimi takip edebilirsin. "Sesli Hikayeler"
Yaşadım
Erik ağaçları şahidimdir yaşadım.*
Bahçelerinde koştuğum, duvarlarından atlayıp dizlerimi
kanattığım, saklambaç oynarken üzerine düştüğüm frenk yemişleri şahidimdir
yaşadım.
Büyüdüğüm köyü sattılar.
İçinde yüzmeyi öğrendiğim arıkları yıktılar.
Pamukların yumuşak beyazını, dikenlerin içinden çekip
çıkarttığım tarlaları yaktılar.
Yüzünü güneşe dönen, ilahi aşkı vücudunda taşıyan ve yeri
geldiğinde boynunu büken günebakanlarımı kırdılar…
Yaşadım.
Üzerinde kendimi büyüttüğüm topraklara asfalt döktüler.
Kendi kalplerini de ziftle kapladılar.
Ahırın yanındaki saman balyalarına sırt üstü uzanıp bakıp
hayal kurduğum gökyüzünü kararttılar. Yüreğimdeki şarkıyı paylaştım, göğü
aydınlatırım dedim, susturdular.
Yaşadım.
Çakıllarında oturup dalgaların hikayelerini dinlediğim
denizin akını siyaha boyadılar.
Eteklerinden başlayıp döne döne tepesine çıktığım dağları
deldiler, parça parça ruhunu kestiler.
Dallarında yaprakların danslarına eşlik ettiğim ormanları
yaktılar, daha ölmemiş köklerinin üzerine evler, oteller yaptılar. Şimdi
içlerinde nefes alamıyorlar.
Yaşadım.
Öpüp kokladığım, gözlerine bakınca ormanlar, denizler,
göller gördüğüm hayvanları öldürdüler, ateşte döndürdüler, ağızlarından içeri
sokup midelerinde öğütemeden bıraktılar küçük bir delikten.
Yaşadım.
Buna yaşadım denirse yaşadım dostlar.
Her gün yeni bir gün dediler, oysa ki içinden geçtiğimiz
an’ın değerini hep ertelediler.
Şimdi önümde bir fincan, rengi sarı, içinde yaşadıklarımın
karartısı.
Karşımda bir çift göz, güneşle el ele tutuşmuş bir toprak
gibi bakıyor ve tüm bu yaşadıklarımın içinde elini uzatıyor, kalbimi tutuyor ve
gülümse diyor…
Yaşadım
Ve
Şimdi
Yaşıyorum diyorum.
*Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun bir cümlesine selam olsun.
Kendini Bulacağın Bir Hikaye
[Yazıyı okurken dinlemek de istersen buraya dokunabilirsin.]
Çuvalları kaldırdı biraz önce onun o umutlu, şefkat dolu sesi.
Kaldırınca gösterdi bana içimdeki Güneş'i. Tam da öğle sıcağı Güneş'i.
"Cayır cayır yanar da seni yakmaz, ışık olur, yol olur insanlığa." dedi.
Eğdim kafamı baktım içimdeki Güneş'e,
İçim dediğim tam göğsüme,
"Görüyor musun? Dokun." dedi. "Güneş'ine dokunmaktan çekinme."
Aldım iki elimi dokundum Güneş'ime, içinde bir kalp daha sesleniyordu öyküme.
"Güven!" dedi, "Kaynağına, özüne."
Aktı üç damla gözlerimden Güneş'ime,
O damlalar ki buhar oldu gökyüzüne,
Bir kırlangıcın tüyü düştü avucumun içine, "Söylemeye devam et şarkını." dedi. "Söyledikçe açılacak bir hikaye!"
"Bir şey olmaya çalıştığın için erteleme,
Bu, sesinde, kendini bulacağın bir hikaye."
Hatırlıyorum… Hatırlamıyorum…
[Yazıyı okurken dinlemek de istersen buraya dokunabilirsin.]
Hatırlıyorum annemin; "Kızım çantana yedek hırka koy." dediği o sabahı. Nereye gittiğimi bildiğinden mi yoksa beni gözünden sakındığından mı bilemem, ama o yedek hırka çantamdaki yerini belki de bu yüzden alıyor olabilir mi yıllardır?
İSTANBUL MASAL OKULU (ARALIK 2019)
Sabah güneş doğmadan uyandım. Geldim matıma, selamladım hem yeni doğan günü hem kendimi. Sonra yol aldım, beni kilometrelerce öteye uçuracak, bulutların üzerine kaldıracak ve tekrar ayaklarımı yere konduracak uçağa. Yükseldim göğe, Güneş ısıttı yüzümü yukarıda, bulutların beyazı anlattı çeşit çeşit hikaye ve indim yere. Zeytin kokulu bir kadın karşıladı beni tüm samimiyetiyle, Ege kokuyordu; serin serin...
Geldim bir okulun önüne. Geçen yıl bir hayal ile başlayan yolculuğun bu yıl nasıl da dönüşerek, köklenerek vücut bulduğunu gördüm. Hayal edebilmek cesaret işiyken, o hayali gerçeğe dönüştürmenin emek işi olduğunun somut kanıtıydı İstanbul Masal Okulu.
İstanbul Masal Okulu
Bir hayalin izinde atılıyor adımlarım.
Hayalbaz öğretmenler bir araya geldi, kütüphanesiz okul kalmasın, dedi. Önce İstanbul'da çok sayıdaki devlet okulunda kütüphane oluşturdular. Sonra hikaye dinlemeyen çocuk kalmasın dediler ve Masal Zirvesi düzenlediler, masalların yaşamımızdaki tılsımlı renklerinden bahsedecek ortam yarattılar.
Masal Zirvesi'ne konuşmacı olarak davet edildiğimde çok heyecanlanmıştım. 900 öğretmenin karşısında hem konuşacak hem masal anlatacaktım.
Derin nefes aldım derin nefes verdim ve başladım anlatmaya. İyi ki de anlattım. devamını oku
Son Yorumlar